NEW YORK 17/09 – Volgens fitness experts is plyometrie, die vroeger voorbehouden was voor professionele atleten, populair geworden, voornamelijk dankzij de toenemende populariteit van trainingen op basis van sprongen zoals hoge-intensiteit interval training, CrossFit en boot camp klassen.

Maar het systeem, dat ook sprongtraining wordt genoemd, is niet zonder gevaren, in het bijzonder voor de dagelijkse sporter. “Het gaat om het CrossFit publiek,” verklaarde Donald A. Chu, die “Plyometrics” schreef samen met Dr. Gregory Myers, hoofd onderzoeksadviseur aan het Micheli Center for Sports Injury Prevention in Massachusetts, waarbij hij verwees naar de fans van constant veranderende training rages aan hoge intensiteit. “Het is de jongere populatie die een massa energie wil verbruiken om veeleisende doelen te bereiken,” verklaarde hij. Plyometrie zijn oefeningen waarbij de spieren herhaaldelijk en snel worden uitgerekt en daarna samentrekken, zoals vanuit gehurkte houding opspringen of ‘clap push-ups’ waarbij je tussendoor in de handen klapt. Gooien met een ‘medicine ball’ is plyometrie, alsook ‘skipping’, ‘bounding’ en ‘jumping’. “Plyometrie leert de spieren sneller te reageren. Je ontwikkelt meer kracht, want hoe sneller de spier kan contraheren, hoe krachtiger ze wordt,” noteerde Chu, directeur van Athercare Fitness and Rehabilitation in San Francisco Bay. Volgens hem heeft onderzoek aangetoond dat plyometrie de kracht, de uithouding en de snelheid verbetert. “Deze trainingmethode verbetert zeker en vast je spel. Ze maakte lange tijd deel uit van de training van topatleten,” noteerde Chu. Maar Chu benadrukt dat correcte plyometrische training progressief is en dat de juiste instructies cruciaal zijn. De meeste letsels, voegde hij eraan toe, treden op als mensen deze dingen proberen zonder toezicht. Dr. Mark Kelly, inspanningsfysioloog aan de American Council on Exercise, verklaarde dat hoewel plyometrische training belangrijk is voor atleten, in het bijzonder deze die stop-en-start sporten beoefenen zoals basketbal en tennis, niet iedereen er moet op springen. “Deze trainingmethode kan belastend zijn voor de pezen,” waarschuwt Kelly. Hij geeft zelfs goed getrainde atleten het advies om de plyometrische oefeningen te beperken tot tweemaal per week. Tom Holland, fitness coach in Connecticut, vindt dat mensen correct en spaarzaam moeten zijn bij plyometrische sprongen, hurkposities en afstootmanoeuvres. “Plyometrie is gunstig maar biedt veel risico’s,” noteerde Holland, auteur van de “The 12-Week Triathlete,” en hij voegde eraan toe dat sporters de sprongen niet moeten proberen totdat ze hun eigen lichaamsgewicht kunnen optillen vanuit gehurkte houding. “Het duurt een tijdje vooraleer je veilig kan landen op je voeten. Je moet eerst sterk zijn,” verklaarde hij. Bij vrouwelijke universiteitsstudenten die voetballen, noteerde Holland, kunnen heel wat plyometrische bewegingen zoals springen over kegels, ‘skipping’, ‘hopping’ over een ladder op de grond, het neuromusculair systeem langzaam trainen. “Maar voor de gemiddelde persoon die wil vermageren, zou ik dit niet aanbevelen,” verklaarde hij. “Voor de weekendsporter zou ik enkele minuutjes aan lage intensiteit eenmaal per week aanbevelen.” Maar niet elke dag. “De meeste verantwoordelijke coaches zullen je zeggen dat je na elke zware training twee dagen nodig hebt om te recupereren,” verklaarde hij. “Maar het is moeilijk om gematigdheid te promoten.”