SCOLIOSE: WANNEER EN BIJ WIE IS EEN KORSET NODIG?

NEW YORK 20/09 – Het eerste grootschalige onderzoek over de vraag of een korset de progressie van scoliose helpt voorkomen, toonde aan dat een korset bijna dubbel zo effectief is om een corrigerende ingreep te voorkomen als ‘watchful waiting’.

Maar de studie toonde ook aan dat te veel kinderen met scoliose een korset krijgen terwijl dit niet nodig is. De gegevens van het nieuwe onderzoek kunnen artsen helpen om te bepalen welke kinderen een korset nodig hebben en wanneer het beter is om het kind alleen nauwgezet op te volgen. De studie, die online werd gepubliceerd door de New England Journal Medicine en die donderdag gerapporteerd werd op de jaarvergadering van de Scoliosis Research Society in Lyon, Frankrijk, “geeft echt een antwoord op de vraag die ouders zich stellen – ‘Als u mijn kind een korset voorschrijft, zal dit echt helpen?'” verklaarde Dr. Stuart Weinstein, hoofdauteur van het onderzoek. “Het antwoord is dat korsetten een zeer hoog succespercentage hebben.” “We vonden ook dat hoe langer het kind het korset draagt, hoe meer kans dat je succes zal hebben,” verklaarde hij telefonisch aan Reuters Health. “Kinderen die het korset meer dan 13 uur per dag droegen, hadden 90% tot 93% kans om te vermijden dat de kromming evolueert naar een chirurgische drempel.” De resultaten waren zo uitgesproken dat de test bij 242 jongeren in de VS en Canada vroegtijdig werd stopgezet. “Het versterkt zeker onze huidige benadering om deze risicoadolescenten een korset te geven,” verklaarde Dr. Allan Beebe, orthopedist aan Nationwide Children’s Hospital in Columbus, Ohio, die niet deelnam aan het huidige onderzoek, in een email aan Reuters Health. “Deze studie blijkt betere wetenschap te zijn” dan het vroeger onderzoek over korsetten. Ongeveer 2% tot 3% van de kinderen hebben enige graad van wervelkromming, maar slechts 0,3% tot 0,5% zijn kandidaten voor een behandeling om de noodzaak van een chirurgische ingreep te proberen vermijden. “Een korset was de standaardbehandeling om een chirurgische ingreep te proberen vermijden sinds het werd ontwikkeld in de jaren 1940, verklaarde Dr. Weinstein, van de University of Iowa. “Maar het werd nooit echt bewezen of het effectief was. Er was nooit een gerandomiseerde studie waarin bepaalde kinderen een korset kregen en andere niet. De gegevens waren inconsistent.” De originele opzet van de studie bestond erin enkele kinderen te randomiseren voor een korset en andere voor ‘watchful waiting’ om na te gaan of de kromming van de wervelkolom verergerde. In elk van beide gevallen, wees een progressie van de kromming tot ³ 50° erop dat de toegewezen behandeling niet effectief was. Maar vele ouders hadden een uitgesproken mening over de manier waarop ze hun kind wilden laten behandelen en weigerden om een willekeurig gekozen behandeling te aanvaarden. Bijgevolg liet het onderzoeksteam deze ouders een behandeling kiezen; 70% koos een korset. “Wat interessant was, als je keek naar de kinderen die gerandomiseerd werden en deze die hun voorkeur kozen, bleek het korset een overweldigend succes van 72% te hebben om de noodzaak van chirurgie te voorkomen,” verklaarde Dr. Weinstein. Het succes in de observatiegroep was 48%. Het succes bij de kinderen die gerandomiseerd werden voor een korset, was zelfs nog hoger — 78%. Een temperatuursensor mat de tijd dat een kind het korset droeg. “De studie bood duidelijk doorslaggevende bewijzen dat korsetten effectief zijn,” noteerde Dr. Weinstein. Maar uit de resultaten bleek ook dat vele behandelingen met een korset nutteloos zijn. “In de primaire analyse,” noteerden de auteurs, “had 48% van de patiënten in de observatiegroep een succesvol resultaat, evenals 41% van de patiënten in de korset groep die het korset eigenlijk beperkte tijd droegen. Zoals anderen hebben gesuggereerd, zijn de huidige indicaties voor een korset misschien te breed, wat bij vele patiënten leidt tot een onnodige behandeling.” “Wij geven nu twee patiënten een korset om de ene patiënt die echt een korset nodig heeft, zeker niet te missen. We overbehandelen nog steeds de patiënten,” aldus Dr. Weinstein. Een verdere analyse van de gegevens zou toelaten om een deel van deze onnodige behandelingen te voorkomen, noteerde hij. “We zullen waarschijnlijk volgend jaar of zo alle factoren geanalyseerd hebben zodat we beter kunnen bepalen wie de ideale kandidaat is voor een korset,” besloot Dr. Weinstein.